Depresyon

 

Merhaba,

gecen hafta psikologa gittigimde agir bir depresyon gecirdigimi ögrendim, belki bu yüzdende buralarda aktif olmadim, bilemiyorum.

Basiniza hic geldimi bilmem ama böyle herseyden hevesinizin kactigi bir dönem oldumu? Iste ben tam olarak böyle bir dönemdeyim. Yazdigim blogdan, calismaktan, kendimi gelistirmekten, gezmekten, herhangi birsey icin savasmaktan kactiginiz bir dönem.

4 aydir basima gelmeyen kalmadi diyelim, ya da benim artik yoruldugum bir dönem. Mesela su an issizim ve kendimi gelistirmek icin issizlik kurumundan yardim istedigim ve sonuc olarak Lise Diplomasi oldugu icin bana hic bir sekilde istedigim kursu vermeyeceklerini bildirdiler, ilk aglama krizim burada basladi galiba. Sonra 50 tane CV yollayip is bulamamak daha zor geldi ve bu konuda da pes ettim. Yeni evli oldugum ve yasimdan dolayi cocuk sahibi olmami bekledikleri icin büyük ihtimalle is bulamiyorum ama ben calismak istiyorum, su an ki maddi zorluklardan kurtulup, disarida bir kahve aldigimda bile vicdan azabi yasamamak istiyorum. Ama olmuyor, bi cöküste buradan yasadim.

Su an yazacaklarim cöküs degil ama zorlandigim bir durum, siz hic mesela en yakinlariniza elinizi verip, kolunuzu kaptirdiniz mi? Bende oldu, evlendikten sonra herseyin eskisi gibi olacagini anlattigim ve böyle davrandigim icin simdi benden yakinlarim bütün vücudumu ister oldular. Yakinlarim  her zaman, her sekilde, herseylerini yapacagim ve her zaman onlarin yaptiklarina, söylediklerine, isteklerine `'evet 'diyecegimi bekler oldular. Yani her an, her kosulda onlar icin ben varim. Kimse ne istedigimi, ne bekledigimi, isteyip istemedigimi sormak oldu. Biliyorum bunu ben yaptim, ben bu yetkiyi verdim ama inanin geri nasil alinir bu yetki bilmiyorum!

Bu 4 ay icinde salak ve kötü insanlarin ne kadar da degerli, vazgecilmez, her istekleri olan insanlar oldugunu gördüm ve kendime cok kizdim, kendimden sogudum. Niye mi? Ben insanlarla empati kurdum, hep iyi olmaya calistim, belki de kendimden vazgectim, altdan aldim, kimse üzülmesin diye sustum, zeki oldugumu gösterdim. Ne mi oldu? Ilk hala kizilan, asagilanan, trip atilan insan ben oldum! 

Aciklamasi da ne biliyormusunuz? 'Ben seni cok sevdigimden, sana nazlandigimdan böyle davraniyorum!' Saka gibi, beni insanlar böyle sevebilecegini düsünüyorum! Ama asil degerli o diger insanlar, öyle olmak cok istiyorum, aptal, cirkef, sevimsiz.

Bu yazdiklarima belki kizilacak ama dini acidanda sogudum, o kadar dua, emek, azim, istek hepsi bosa gibi. Bu dünya da kotüler, diger dünyada iyiler diye biliyoruz ama ben o kadar sakin kalip sabredemiyorum. Hayallerim, hedeflerim, ya da bunaldigimda istemedende olsa ya bi isyan, ya baska seyler oluyor buda bu dünya da da diger dünya da da olmayacagi anlamina geliyor. 

Bi baktakliktayim, cabaladikca batiyorum bende kendimi oluruna biraktim ki hic birsey olmayacak ama artik daha da bogulmak istemiyorum. Inaniyorum bir gün cikacagim ama hangi hasarlarla cikacagim bilmiyorum. ..