Cesaret

 

Merhaba,

baya uzun zaman gemis buraya yazmayali. Duygularimi buraya dökmeyeli. Hayatimda baya degisiklikler oldu...mesela 3 tane is degistirmisim, araba almisiz, ehliyetimin teorik partini bitirmisim. Is konusunda baya sancili süreclerden gectim. Sevmedigim is yerlerinde kalmak zorundaydim. Maddi durum cok iyi olmayinca insan bazi seylere katlaniyor...

Is deneyimlerimde sunlari yasadim: Ilk basta, aptal muamelesi görüyorsun. Sanki okumamis, birsey bilmiyormus, cahilmissin gibi bir davranis. Bu da zamanla gördügün muameleye inanmaya dönüsüyor. ' Aaa evet ya, ben bilmiyormusum...yok ya ben yapamam...o kadar da akilli degilim...ay ya yanlis olursa,...'. Sonra bakiyorsun ki isi anliyormussun ve aslinda yaninda calistigin insanlar da süper zeka degil. Onlara bakara ve okuyarak, sorarak, kendini gelistiriyorsun. 'Yok ya ben yaparim..hallederim...evet! bunuda biliyorum..'la is hayatin devam ediyor. Bi bakmissin bu sefer de sana yapabileceginden daha cok is geliyor; cünkü sen anliyorsun, digerleri yapamaz, haa birde hizlisin. Sende özgüven eksikligi oldugu icin herseye 'amin' diyip yapiyorsun. Ama zamanla yipraniyorsun, agresiflesiyorsun, mutsuzlasiyorsun. Zaten sevmedigin bir is ve is yeri,...

sonra icinde ki pembemsibirsey'i yenerek baska is bulup oraya geciyorsun. Artik hersey daha iyi olacak derken, daha beterine denk geliyorsun. Bu sefer ilkbastan kendine güveniyorsun. 'Yaparim, hallederim, ..' diyorsun ve burasi da tam tersi seni altda tutmaya calisiyor. Basit, zekani kullanmadigin, kendini gösteremedigin isler yapiyorsun. Bi nevi asagilaniyorsun, senin kapasiteni görmek ve bilmek istemiyorlar,..ve yine mutsuzsun. Hatta diger is yerinden daha cok mutsuzsun. Bu sefer de ya 'iste orada katlanacaktim, cikmaycaktim, bak gördün mü?..' durumuna düsüyorsun....

Sonra 'hadi kalk' diyerek bi ayaklaniyorsun ve aslinda yillar önce istedigin ve nasip olmayan bir yerde ise basliyorsun. Maasin iyi, pozisyon iyi, saatleri güzel...Bu sefer de is arkadaslarinla problem yasiyorsun. Mesela erkek is arkadasin sana siddet uygulamaya kalkisacak duruma geliyor, yani aslinda kendisini sokuyor. O kadar kompleksli bir erkek ki, bu seni korkutuyor. Ama bu sefer susmayip müdürüne bildiriyorsun ama fark ediyorsun ki aslinda o kadar cesur degilmissin!

Cok korkuyorsun; ya o adam pesine takilir, seninle kafayi bozar, bütün beceriksizligini sana yikar ve seni suclarsa diye... Gercekten korkuyorum, ise gitmekten bile korkuyorum. Adaletin arkasinda durmak kolay degilmis. Aslinda basitlestirmek amacli demiyorum ama benim yasadigim diger kadinlarin yasadiklarinin yaninda nerdeyse bir cekirdek tanesi ve korkuyorum. Su an o kadinlarin ne kadar daha övgü hak ettigini anliyorum. Zaten yaptiklari basli basina büyük bir basari, haksiza haksizsin diyerek ama bu isin pesini birakmamak daha cok güc gerektiriyor....

Bakalim yarin konusma olacak ve bu hafta benim icin nasil gececek. Cesur olmaya calisiyorum ama gercekten korkuyorum....